Werken met kinderen vind ik zo leuk omdat ze zo heerlijk zichzelf zijn.

Ze zijn vrolijk, boos, of dwars. Ze verbergen niets en je ziet het meteen. Als ik roep: kom, we gaan tikkertje doen! Dan rennen ze allemaal achter je aan en hebben ze het grootste plezier. Mooi van deze peuterfase is de verandering en ontwikkeling die ze doormaken, en dat ze alles aan het ontdekken zijn. En dat ik daar deel van uit mag maken.

Ze brengen het grootste deel van de dag door bij mij, niet bij hun ouders. Dat is best een verantwoordelijkheid. Dat vertrouwen neem ik heel serieus. Ik word ontzettend blij als ik zie dat een kindje gaat lachen als het mij ziet, of als ik van de ouders hoor dat het kind het thuis vaak over mij heeft. Dat is een teken dat het kind zich bij mij veilig voelt. Dat is denk ik wel het mooiste wat je kan bereiken.