Ik ben Guido en werk als verpleegkundig specialist Geestelijke Gezondheidszorg (GGz). Ik ben vooral actief als regiebehandelaar voor mensen met onder meer bipolaire (manisch depressieve) stoornissen. Ook werk ik met patiënten binnen de reguliere basis GGz. Daarnaast heb ik een aantal afdelingsoverstijgende taken op het gebied van kwaliteit en veiligheid, positionering en het opleiden van verpleegkundig specialisten. Ik werk samen met een gemêleerd team van zorgprofessionals. Het meeste trek ik op met de patiënten die ik onder mijn hoede heb. Doel van mijn behandeling is te zorgen dat de patiënt kan leven op een manier die bij hem past, zonder zichzelf of anderen daarbij te schaden.

Van huis uit ben ik HBO verpleegkundige. Mijn droombaan was verpleegkundige op een traumahelikopter. Om dat doel te verwezenlijken maakte ik een plan met voor mij logische stappen. Die droom heb ik echter niet kunnen verwezenlijken, omdat ik vooral in tijdelijke contracten heb gewerkt die niet verlengd werden. Dat krijg je in periodes van reorganisaties en grote werkeloosheid, zoals dat het geval was in de 90er jaren. Maar, van iedere baan heb ik geleerd. Belangrijk is hierbij zelfreflectie. Zo heb ik twee jaar als OK-assistent-in-opleiding gewerkt. Daar werd ik me ervan bewust dat ik zelf wilde ‘sleutelen’ in plaats van de handlanger te zijn. Uiteindelijk ben ik gaan werken in een verpleeghuis, waar ik me als een vis in het water voelde. Een patiënt zei na een moeizaam revalidatietraject: ‘Jij hebt me de duivel laten zien, maar door jou kan ik nu wel weer lopen.’ Dat is nog steeds een van de mooiste complimenten die ik ooit heb gekregen.

Uiteindelijk ben ik begonnen bij de GGz. Mijn keuze om te werken met mensen die psychische problemen hebben, is beïnvloed door een aantal eigen ervaringen en personen in mijn omgeving. Ik begon op een afdeling waar mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen, al dan niet gedwongen, waren opgenomen. Mijn doorgemaakte persoonlijke groei in de voorliggende jaren en mijn werkervaring maakten dat ik mij al vrij snel in dit andere werkveld thuis voelde. In die tijd volgde ik de opleiding tot verpleegkundig specialist GGz.

Mijn vader maakte wel eens de grap: ‘Hoe was het op het werk vandaag? Te gek zeker?’ Soms heb je inderdaad van die dagen, maar mijn ervaring leert dat het altijd nóg gekker kan. Als het dan lukt om een patiënt weer te stabiliseren, een crisis te stoppen of een ingewikkeld zorgprobleem samen goed op te pakken, dan zijn dat van die momenten waarop ik bruis van energie. Dat voelt echt goed.

Deze tijd van corona voelt voor mij vooral aan als een onwerkelijke situatie, waarin ik me bewust ben van mijn kwetsbaarheid als mens. Ik laat me echter niet leiden door angst voor iets ongrijpbaars als een virus.

Ik ben iemand die als dat kan, het werk doet zonder poespas en met humor. Het is een hele uitdaging om mijn werk goed te doen en alle puzzelstukjes telkens weer mooi in elkaar te laten passen. Een leerling van het middelbaar onderwijs die een dag met me meeliep, vroeg hoe ik mijn creativiteit kwijt kon in mijn werk. Nou, in dat puzzelen dus!