Toen mijn opa en oma verhuisden naar een aanleunwoning, was daar een verpleeghuis aan verbonden. Als jonge jongen hielp ik al mensen in de rolstoel naar de eetzaal. Zo ben ik in dit werk gerold.

Als coördinerend verpleegkundige wil ik er graag zijn voor mensen en oprechte aandacht voor ze hebben. Mijn werkdag verloopt heel wisselend. Zo denk ik mee over verbeteringen op de afdeling, voer ik gesprekken met familieleden en coach ik mensen die zorg verlenen. Daarnaast kunnen collega’s met complexe vragen altijd bij mij terecht, zodat we samen de beste zorg kunnen verlenen.

Als je denkt dat de zorg niks voor je is, zou ik je adviseren naar een willekeurige zorginstelling te gaan en dit beroep zelf te ervaren. Ga eens vrijwilligerswerk doen; boodschappen halen, een wandeling maken of koffie schenken. Dan zal je zelf ervaren hoe dankbaar mensen zijn en hoeveel waardering je krijgt.