Mijn motto is: ‘Rust zijn is rust zien’. Ik werk als student Verpleegkunde in een verzorgingshuis met dementerenden. Als ik ‘s middags na een drukke ochtend chaotisch binnenkom, zie je dat meteen in de mensen terug. Zij worden dan ook onrustig. Het is voor mij daarom belangrijk om zo kalm mogelijk met de ouderen om te gaan. Dan voelen zij zich ook het beste.

Als zorgmedewerker in een verzorgingshuis werk je niet alleen met ouderen, maar ook met hun familie. Voor hen kan een dementerend familielid soms heel zwaar zijn. Op een gegeven moment worden ze bijvoorbeeld niet meer herkend. Dat is heel moeilijk en daarom probeer ik op zo’n moment altijd even naar ze te luisteren zodat ze hun verhaal kwijt kunnen.

We willen op onze afdeling de bewoners echt een huiselijk gevoel te geven. Alle kamerdeuren hebben de stijl van een voordeur en de woonkamer is ouderwets ingericht. Ook is er een klein keukentje, waar de bewoners graag met ons als verpleegkundige kletsen. We hebben het bijvoorbeeld over wat ze vroeger aten of kijken naar oude foto’s. Dementie verandert een mens. Soms ben je echt verbaasd hoe fit en energiek iemand er een paar jaar geleden nog uitzag.