Ik werk op een ambulance die zorgt voor het planbare ziekenvervoer. We doen dus geen acute medische handelingen en hebben geen spoed. Mensen die met ons meerijden, liggen meestal op een brancard en moeten bijvoorbeeld naar een ander ziekenhuis of gaan voor de laatste keer naar huis.

Het is een zware baan; binnen vijf minuten weten we vaak alles van een patiënt. Veel mensen vinden het fijn om even in alle privacy hun verhaal te kunnen vertellen. Dat kan ook, want we hebben tijdens de reis alle tijd voor de patiënt. Soms brengen we iemand ook naar huis om te sterven. Als iemand nog sterk genoeg is, vragen we vaak of we nog een speciale route kunnen rijden. Even langs iemands oude visplek bijvoorbeeld. Of naar het ouderlijk huis. Dan rijden we de brancard naar buiten en kan iemand nog even afscheid nemen. Ik vind het heel fijn om er op deze manier voor mensen te zijn. Het is echt een wereldbaan. Als je ook op de zorgambulance wilt komen werken, dan kan dat na de opleiding mbo 3 (Verzorgende IG). Levenservaring is ook een grote pré; zelf was ik 45 toen ik hier kwam werken.