Ik ben een echt mensenmens: ik vind het heerlijk om ervoor te zorgen dat mensen zich fijn voelen. Of dat nu met een hapje eten is, een koekje bij de koffie, een opgeruimde woonkamer, of een praatje tijdens de lunch. Wat dat betreft zit ik hier heel goed op mijn plek.

Meestal eten de mensen hun ontbijt en lunch op de afdeling of hun eigen kamer, en komen ze aan het eind van de middag naar beneden voor het avondeten. Het is dan altijd even aanpoten, want dan staan er ineens 40, 42 man voor je neus, die allemaal graag willen eten. Het eten wordt kant en klaar bij ons aangeleverd, dus ik hoef het alleen op te warmen. Wel maak ik altijd zelf een lekker jus’tje. Ik vind het leuk om te zien dat de ouderen dan eventjes genieten. Ze zijn van een andere generatie, en nemen echt de tijd om rustig te eten.

Natuurlijk bouw je in dit werk met sommige mensen een goede band op. Van de week vertelde een mevrouw dat haar vijfde kleinkind elk moment geboren kan worden, en dat ze er zo naar uitkeek. Of ik word in de supermarkt aangestoten door een oud-patiënt: “Oh, jij zorgde altijd zo voor ons lekkere eten!” Vanwege de hoge leeftijd van sommige patiënten, komt het ook voor dat iemand de ene dag nog in het restaurant zit, en bij wijze van spreken de volgende dag niet meer. Ook mensen die ik van vroeger ken. Dan ga je wel nadenken: het kan iedereen overkomen.