“Ik ben eenzaam sinds mijn man is gestorven. Hoe vind ik weer aansluiting?” Of: “Ik woon hier nog maar net, hoe vind ik mijn weg?” Met dit soort vragen van cliënten houd ik mij bezig. Als welzijnswerker kun je van betekenis zijn voor mensen, in de breedste zin van het woord. Met allerlei activiteiten en initiatieven zorg ik ervoor dat mensen zich prettig voelen in hun omgeving.

Zo zijn we in mijn wijk samen met een groep vrijwilligers een kookclub gestart, omdat er veel mensen waren die het naar vonden om in hun eentje te koken en eten. Intussen zitten ze elke week met zo’n 20-25 man aan tafel. Maar we hebben ook een aantal mensen die een of twee keer in de week een paar ritjes rijden voor mensen die zelf geen vervoer hebben. Inmiddels is dat een heuse ‘Groep Vervoer’ geworden, waar bij de planning van alle ritjes wordt gedaan door mensen met een rugzakje. Ik word altijd helemaal blij als ik hoor dat een mevrouw, die haar huis niet meer uit kwam, nu elke maand de stad in kan.

Ik ben, in dit geheel, een spin in het web. Ik ken alle vrijwilligersinitiatieven, mensen komen bij mij binnen met een vraag, of ik bezoek ze aan huis. Of het nu gaat om eenzaamheid, mantelzorg, of het begeleiden van een jongere, samen kijken we waar iemand precies behoefte aan heeft, en hoe ik ze het beste kan helpen. Mensen krijgen allerlei klachten als ze niet lekker in hun vel zitten. Met welzijn houd je mensen uit de zorg.