Als teammanager werk ik op wat meer afstand van cliënten. Maar elk soort werk heeft z’n charme. Ik zie het zo: werk is het leukste als alles erom heen goed is geregeld. Daar zorg ik voor. Ik weet uit ervaring wat voor impact het heeft op jezelf én je cliënten als je je werk goed kunt doen.

Ik ben hier binnen gekomen als stagiair verpleegkundige. Daarna heb ik hier als verpleegkundige gewerkt, als opnamecoördinator en sinds een paar jaar ben ik teammanager. Ik zorg ervoor dat de afdelingen goed draaien, dat iedereen zijn werk kan doen en wij daardoor goede zorg kunnen leveren. Ik stuur erop dat we de gemaakte afspraken met onder andere zorgverzekeraars en GGZ Nederland nakomen. Op die manier faciliteren we dat cliënten de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben.

De psychiatrie heeft me altijd al getrokken. Het fascineert me wat er in het brein gebeurt en waarom een mens tot bepaalde keuzes en gedrag komt. Het brein is bijzonder sterk, maar ook kwetsbaar. Een mankement aan je knie is makkelijk te lokaliseren en op te lossen. Een bipolaire stoornis heeft op werkelijk alles invloed. Vaak is het niet op te lossen, maar moet je het accepteren, ermee om leren gaan. Dat geldt ook voor de mensen in je omgeving. Die hele complexiteit trekt mij enorm.

Als hulpverlener in de psychiatrie kun je een enorm verschil maken in iemands leven. Op de gesloten opname afdeling zien we vaak cliënten die geen zorg willen maar het wel nodig hebben. Soms zijn ze in de war, hebben waanideeën, angst of boosheid. Als je een juiste, de-escalerende interventie toepast, waardoor je toch contact krijgt met een cliënt, dat hij zorg accepteert en zich op termijn beter voelt, dan geeft dat zo’n kick. Een cliënt zei een keer tegen mij: “In het begin wilde ik niks van zorg weten, maar jullie hebben er nu toch voor gezorgd dat ik mij veel beter voel.” Dan heb je een doel bereikt en mag je trots zijn op jezelf.