Ik ben gespecialiseerd in kinderen, kanker en bloedziekten. Dat laatste heet in het ziekenhuis ‘hematologie’. Kinderen op onze afdeling worden vaak langdurig begeleid, bijvoorbeeld omdat ze leukemie hebben. Als verpleegkundige is dat fijn, want op die manier bouw je een band op en kun je het kind nog beter ondersteunen. Sommigen verblijven hier zelfs een half jaar, alhoewel ze soms ook tussendoor naar huis gaan.

Soms lees je in de overdracht wel eens dat een kind drie keer is geprikt en er flink de pee in heeft. “Oké, dit kind heeft even wat leuks nodig”, denk ik dan. Met een aantal infuuszakjes en buisjes maak ik dan een systeem in de kamer, waardoor ze de dokter of verpleegkundigen lekker nat kunnen spuiten, als een waterpistool. Laatst had ik het nog uitgebreider gedaan en een kruis geplakt op de vloer. Het meisje van 11 vroeg heel onschuldig aan de verpleegkundige: “Dit is de X-factor. Wil je een liedje zingen? Dan moet je wel op het kruisje staan.” Dat deed mijn collega en toen kreeg ze de volle lading water. Dan heb ik zelf ook lol, fantastisch toch?