Mijn vriendjes wilden als klein jongetje allemaal PowerRanger worden, maar ik wilde toen al dokter zijn. Mijn oma was ziek en ik wilde haar helpen. Als kind heb je een idealistisch beeld van de wereld.

Eigenlijk heb ik dat beeld een beetje vastgehouden, want als arts wil ik iets teruggeven aan de maatschappij. De verhalen en het contact met de patiënten maakt dit vak voor mij heel bijzonder. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal. Sommigen stellen zich echt open voor een arts. Als dat gebeurt, breekt een patiënt soms onverwachts open en leer je een persoon op een andere manier kennen. Dat vind ik indrukwekkend.

Dit vak verandert je als mens. Je maakt verschillende belangrijke fases in de levensloop, zoals de dood, ziekte, familiebanden en hartverscheurende verhalen, meerdere keren van dichtbij mee. Ik kan ervoor zorgen dat deze mensen zich gehoord voelen en dat de samenleving gezond blijft.