Mijn functietitel is ‘ambulancechauffeur’, maar eigenlijk doe ik veel meer.

Je kunt mijn baan ook omschrijven als ‘assistent ambulanceverpleegkundige’. Als mijn collega bijvoorbeeld iemand een infuus geeft, leggen wij alles klaar. Op het moment dat er medicatie nodig is, bereiden wij deze voor. Ook reanimaties doen we met zijn tweeën. De verpleegkundige is eindverantwoordelijk, maar hoe meer ervaring je krijgt, hoe beter je kunt ondersteunen. Daarnaast coördineer ik ook de hulp van politie en brandweer als deze ter plaatse nodig zijn. Mensen die ons bellen, doen dat vaak in enorme paniek omdat er iets helemaal misgaat.
Het is machtig mooi om op zo’n moment iets voor iemand te kunnen betekenen. Alhoewel we soms met grote spoed ergens naartoe racen, krijg ik soms het beste gevoel bij de hele kleine dingen. Drie dagen geleden brachten we bijvoorbeeld een terminaal zieke naar huis. Deze persoon vroeg of we een paar kilometer konden omrijden langs het ouderlijk huis. We zijn eventjes met de brancard naar buiten gereden, de tuin in. Het is ontzettend belonend om zoiets voor iemand te kunnen doen. We kunnen er echt toe doen op het moment dat iemand hulp nodig heeft. Dat maakt deze baan echt de moeite waard.