In onze opleiding leren we natuurlijk de theorie van ons vak, maar ook om goed met mensen om te gaan. Daardoor doe je al op jonge leeftijd al veel levenservaring op.

Zo heb ik heb stage gelopen op een revalidatieafdeling, waar veel patiënten een rouwproces doorgaan omdat ze een ledemaat moeten missen. Elke patiënt ondergaat het afscheidsproces op zijn eigen manier. Om hen goed te kunnen ondersteunen, moet je als verpleegkundige op je onderbuikgevoel kunnen vertrouwen.

De ene persoon kan bijvoorbeeld veel baat hebben bij een peptalk, terwijl de ander eerst moet beseffen wat er eigenlijk is gebeurd. In dat geval is het veel waardevoller om even stil te staan bij de situatie. We worden op onze opleiding erg gestimuleerd om aan te voelen wie wat nodig heeft.

Ook in mijn dagelijks leven heeft dat een positieve invloed. Ik hockey op hoog niveau en zie dat ik door mijn vak de laatste jaren een bredere visie heb ontwikkelt. Ik kan snel nadenken en situaties inschatten. Dat helpt mij weer enorm in mijn sport.