Als verpleegkundige heb ik, sinds 1977, heel wat ervaring. Ik heb in de ambulancezorg gewerkt, de thuiszorg en in het ziekenhuis op diverse afdelingen. Nu ben ik verpleegkundige op de dagbehandeling. Daar zorg ik voor mensen die een kleine chirurgische ingreep moeten ondergaan.

In mijn vak vind ik het belangrijk om mensen op hun gemak te stellen. Ik weet uit eigen ervaring hoe belangrijk een verpleegkundige daarin kan zijn: ik heb zelf ook op zo’n bed gelegen en hoewel ik zelf ook in de zorg werkte, had ik toch heel veel steun aan de verpleegkundige van toen. Patiënten zijn vlak voor een operatie soms angstig en onzeker. Soms boos. Ik maak meestal een praatje met ze. Over hun werk, het weer, waar ze die leuke jas vandaan hebben. Het maakt niet heel veel uit waar het over gaat. Als je maar wat interesse toont en een beetje meeleeft, kun je iemand helpen. Soms vinden mensen het prettig om alles te weten over wat hen te wachten staat, maar soms is het beter om iemand juist af te leiden en over heel andere dingen te praten. Ik observeer goed en zie aan hun blik wat er nodig is, zodat ze ontspannen de OK in gaan of met een fijn gevoel naar huis gaan.

Het komt regelmatig voor dat ik nog briefjes en kaartjes krijg van oud-patiënten, die mij bedanken voor de goede zorgen. Dan weet ik dat ik mijn werk goed doe.