Als een jongere in een gesloten instelling wordt geplaatst, heeft dat een grote impact op zowel het kind als de ouders. Het is mijn taak om uit te zoeken hoe de gezinssituatie is en wat de ouders nodig hebben om de jongere beter te kunnen begeleiden. Op deze manier proberen we te voorkomen dat iemand weer terugvalt als hij of zij weer thuis komt wonen. Jongeren verwijten hun ouders vaak dat zij de rechter toestemming hebben gegeven voor de plaatsing. “Jij wou me kwijt, he!”, roepen ze dan. Dat is heel pijnlijk voor de ouders. Ik probeer dat met het gezin uit te praten. Ook later in het traject overleg ik veel met de ouders. Ik leg bijvoorbeeld uit waarom de gezinsvoogd bepaalde beslissingen neemt. Dat is nodig om de weerstand weg te nemen, zodat de ambulante hulpverlening sneller aan de slag kan als een jongere uiteindelijk weer thuis komt wonen.

Ik geef ook opvoedtips aan de ouders. Zo komt het voor dat ze niet streng kunnen zijn, terwijl een jongere dat wel nodig heeft. Op zo’n moment is het zoeken naar een middenweg. Je moet je aanpassen aan het niveau en de behoefte van het gezin, anders werkt het niet. Soms helpt het de boodschap in andere woorden uit te leggen: “Een kind heeft toch regels nodig, dus dan moet je consequent zijn. Je moet dus doen wat je zegt.” Op het moment dat ze dat begrijpen, zoeken we samen uit wat er nodig is dat ook vol te kunnen houden. Ik haal er veel voldoening uit als we er op zo’n moment samen uitkomen.

Door systeemgericht te werken, wordt niet alleen de jongere maar het hele gezin ondersteund op zowel gebied van wonen, dagbesteding, scholing, netwerk en relaties. Kinderen blijven altijd loyaal aan hun familie of ze nu wel of niet naar huis terug werken. Het is voor mij als hulpverlener fijn om met het gezin aan het werk te gaan en te kijken wat goed is voor het kind met oog op veiligheid en ontwikkeling van het kind. Om samen te onderzoeken waar de oorzaak van het probleem ligt, welke kind- en gezinsfactoren daarin meespelen en wat er nodig is om te voorkomen dat de problemen opnieuw ontstaan of verergeren. Het is een kunst om aan te sluiten bij de behoefte en hulpvraag van het gezin. Ouders weer in hun kracht te zetten en kinderen leren om eigen verantwoording te dragen voor de keuzes die ze willen maken.

Werken in de zorg als hulpverlener is leuk en soms confronterend, maar door me bewust te zijn van mijn eigen socialisatie en levenservaring heeft dit me gevormd als mens en als hulpverlener.