Mijn eerste baan was als begeleider in de gehandicaptenzorg. Ik heb dat altijd heel leuk gevonden, maar was op een gegeven moment wel toe aan een nieuwe uitdaging.

Ik besloot als Helpende aan de slag te gaan in een woon-zorgcentrum voor ouderen. Al snel deed ik ook de opleiding voor Verzorgende IG, en heb daarna de vervolgopleiding voor Eerst Verantwoordelijke Verzorgende afgerond. Als EVV’er coördineer je de zorg voor een aantal cliënten en ben je aanspreekpunt voor collega’s, behandelaars en familie.

In de ouderenzorg draait het tegenwoordig veel meer om een totaalplaatje: de juiste zorg, maar vooral de juiste benadering van de persoon en het meegaan in hun belevingswereld. Ik heb een meneer op mijn afdeling die altijd moeilijk in beweging was te krijgen. Niemand kreeg hem zo ver. Maar als ik er ben en hem een arm geef, loopt hij wel mee. Bij anderen zet hij de hakken in het zand, bij mij voelt hij zich blijkbaar begrepen. Het is gewoon fijn dat je op zulke momenten iets positiefs voor mensen kan betekenen. Eigenlijk wil je dat de mensen zoveel mogelijk het leven kunnen leiden zoals ze dat gewend waren. Als je lekker in je vel zit en je kunt genieten van kleine momentjes, dan wordt alles makkelijker.

Als EVV’er probeer ik daarom elke bewoner zo goed mogelijk in beeld te krijgen. Goed observeren, vragen stellen, gesprekken met de familie, het maken van een levensboek samen met de familie, waarin alle foto’s en verhalen staan die voor de bewoner van belang zijn. Zo’n boek gebruik je ook om bewoners een prettig gevoel te geven, of om verhalen los te maken. En het is voor de familie en naasten een geruststellende gedachte dat wij begrijpen wat voor hen belangrijk is. Of dat nu luisteren naar klassieke muziek is, dagelijks een harinkje eten, of elke maand een bezoekje aan de kapper.