Ik ben Marlou, bouwjaar 1965. Vanaf april 2019 ben ik werkzaam in een zorgcentrum als unitmanager op een afdeling waar dementerenden wonen. Mijn geboortejaar zet ik er bij omdat ik er trots op ben dat ik op oudere leeftijd heb gekozen voor een beroep in de zorg. Na de middelbare school koos ik voor de Pabo. De Janse Bagge band kreeg in die tijd landelijke bekendheid met het lied ‘Sollicitere’. Die tekst kon wel op mij geschreven zijn. Ik heb me suf gesolliciteerd, maar ook voor onderwijzers lagen de banen niet voor het oprapen. Uiteindelijk ben ik terechtgekomen in de financiële sector. Vooral het mensgerichte aspect in mijn functie sprak me heel erg aan. Na 31 jaar besloot ik een ander pad te volgen, waarbij ik mijzelf de vragen stelde: ‘wie ben ik’ en ‘wie ben ik in relatie tot mijn werk’. De opleidingen mastercoach en yogadocente brachten mooie inzichten.

Mijn dochter volgde in die tijd de HBO-Verpleegkunde opleiding. Door haar kwam ik in aanraking met de zorg. Ik vond het zeer interessant als ze vertelde over de lesstof en wat ze meemaakte op de werkvloer. Zij heeft me enorm geïnspireerd. Omdat mijn vader ziek werd en uiteindelijk overleed in een hospice, had ik regelmatig gesprekken met zorgpersoneel. Daardoor werd ik me er steeds meer van bewust waar mijn toekomst lag.

Ik heb de knoop doorgehakt en heb gesolliciteerd op mijn huidige functie. Het gevoel dat ik een bijdrage kan leveren aan het welbevinden van anderen, geeft mij veel voldoening. Voor mij is het belangrijk om het beste uit onze medewerkers te halen, zodat zij hun werk goed kunnen doen én om een bijdrage te leveren aan het welbevinden van onze bewoners. Luisteren naar medewerkers en er voor ze zijn, vind ik belangrijk. Mijn deur staat dan ook altijd open. Ik volg het proces op de werkvloer niet alleen van op afstand, maar doe zelf ook regelmatig mee. Onder begeleiding van een gediplomeerde medewerker bied ik onder andere hulp tijdens de maaltijden, zodat ik feeling krijg én blijf houden met de werkvloer. Ik ben een voorbeeld dat je ook zonder zorgachtergrond kunt kiezen voor een beroep in de zorg. En laat je niet weerhouden door je leeftijd. Nu geef ik het woord aan mijn dochter. Zonder haar was ik waarschijnlijk nooit in de zorgsector terechtgekomen.

Ik ben Jennifer, de dochter van Marlou. Wat mij heeft geïnspireerd om te kiezen voor een beroep in de zorg was de TV-serie ‘Traumacentrum’. Wat was dat spannend en interessant. Ik miste geen enkele aflevering. In deze serie worden spoedeisende hulp- en ambulancemedewerkers gevolgd tijdens hun drukke werkzaamheden. Voor mij stond toen al vast dat ik een beroep zou kiezen in de zorg, waarbij de theorie van het menselijk lichaam en ziekten gecombineerd wordt met de praktijk. Verpleegkunde is dan een logische keuze.

In 2019 heb ik op 21 jarige leeftijd mijn studie HBO-V afgerond. Na een aantal stages, dien je in het derde jaar een richting te kiezen waarin je de opleiding afrondt. Ik koos voor de Thuiszorg omdat mijn stage in die sector heel goed voelde. Ik bezoek cliënten van alle leeftijden die een zorgvraag hebben, in hun eigen omgeving. De cliënten zijn vaak erg dankbaar, of ik nu kom om een wond te verzorgen of dat ze door mijn komst langer thuis kunnen blijven wonen. Dat voelt erg goed.

De zelfstandigheid in deze functie spreekt mij heel erg aan. Als ik cliënten bezoek, weet ik vaak niet wat ik aantref achter de voordeur. Niet alleen qua ziekten en zorgvraag, maar ook qua cultuur. Deze diversiteit maakt het extra interessant. Ongeacht wat ik aantref, de kwaliteit van leven staat altijd centraal.

In september 2020 ben ik gestart als wijkverpleegkundige, wat inhoudt dat ik dan ook leidinggevend en coördinerend bezig houd. Verder houd ik me bezig met de indicatiestelling: het vaststellen van de zorgbehoefte van de cliënt. Meteen na de HBO-V ben ik begonnen aan de studie Master Gezondheidsinnovatie. Tijdens deze tweejarige deeltijdopleiding leer je hoe je innovatiekansen herkent, projecten begeleidt en tot slot succesvol implementeert. Zeer interessant. Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat ik nog lang niet ben uitgeleerd!