Ik werk als psycholoog op een polikliniek in een ggz-instelling. De patiënten met wie ik werk, hebben meestal te maken met persoonlijkheidsproblematiek. Tijdens mijn opleiding merkte ik dat ik veel affiniteit heb met deze doelgroep. Sommige mensen zijn meer kwetsbaar voor het ontwikkelen van persoonlijkheidsstoornissen dan anderen, maar in het algemeen geldt dat het zich kan ontwikkelen wanneer je als kind opgroeit in een omgeving waarbij er te weinig tegemoet is gekomen aan je basisbehoeften, waardoor je later ongezonde patronen kunt ontwikkelen. Mensen kunnen somber, depressief, angstig worden of ze lopen vast op verschillende levensgebieden zoals werk, studie, relatie, sociaal.. Ik voel me aangetrokken tot het idee dat je als psycholoog kan bijdragen aan het leven van mensen die van huis uit niet altijd hebben meegekregen wat ze nodig hadden.

Na mijn middelbare school heb ik de HBO-opleiding Psycho-motorische therapie gedaan. Op mijn 21ste was ik klaar, en hoewel ik het werken met mensen heerlijk vond, had ik toch behoefte aan meer verdieping. Daarom ben ik psychologie gaan studeren.

Als ik aan mensen vertel dat ik psycholoog ben in een ggz-instelling, zeggen ze vaak: “Oh, dat lijkt me emotioneel heel zwaar!”. Maar ik haal er juist heel veel energie uit. Ik kan mensen in psychische nood coachen en meer kwaliteit van leven geven, door ze een therapie te geven waar ze wat aan hebben, en die hun problemen aanpakt. Er is namelijk altijd iets mogelijk, ook al denken mensen soms wel eens dat ze het niet kunnen. En Je leert in dit vak ook veel over jezelf. Je kunt patiënten pas goed helpen als je jezelf goed kent, en je bewust bent van je sterke kanten en je eigen kwetsbaarheden. Daarom ben ik blij dat ik in een heel hecht team met fijne collega’s werk, op wie je kunt terugvallen als dat nodig is. Doordat je over jezelf leert en samenwerkt met een goed team kom ik op een meer gelijkwaardig niveau met de cliënten waardoor mijn werk niet zozeer emotioneel zwaar is maar vooral inspirerend blijft.