Als verzorgende IG op een revalidatieafdeling zorg ik voor mensen die een zware operatie hebben ondergaan, ziek zijn geweest of een beroerte hebben gehad. Daarnaast ben ik EVV’er, de eerst verantwoordelijke verzorgende, ofwel de contactpersoon voor de familie en de behandelaars.

De toestand waarin mensen binnenkomen is fragiel, omdat ze erg verzwakt zijn. Het doel is dat mensen weer zelfstandig kunnen leven. Maar ze moeten van ver komen: ze hebben veelal een ernstige wond van bijvoorbeeld een amputatie, of ze hebben een hersenbloeding gehad. Hun conditie, kracht moet helemaal opgebouwd worden.

In het geval van een amputatie moeten de mensen ook leren omgaan met hun veranderde lichaam en de beperkingen. Dat kan een langdurig, emotioneel zwaar proces zijn, voor zowel de patiënt als zijn naasten. Dan ben ik er voor steun en een luisterend oor.

Het komt regelmatig voor dat ze in het begin niks kunnen, nog geen beker of lepel vasthouden. Ik herinner me een patiënt van begin 50 die een zware hersenbloeding had gehad. Hij kon alleen zijn hoofd een beetje bewegen. De prognose was niet goed. Maar na tien maanden liep hij over de afdeling. Met een rollator weliswaar, maar toch. Hij was een paardenliefhebber. Nu zit hij af en toe weer in het zadel. Toen ik dat hoorde, dacht ik: “Wat fantastisch. Daar doe ik het voor.”