Ik heb geneeskunde gestudeerd en tot mijn 30ste gedacht dat ik kinderarts wilde worden. Maar kwam erachter dat ik iets miste. Ik herinner me dat ik op weg was naar een jonge patiënt die naar huis mocht. Als dit kind nu tegen mij zegt “Ik voel me rot”, dan moet ik hem toch naar huis sturen, dacht ik. Soms blijven gezondheidsklachten aanhouden, terwijl bijvoorbeeld de röntgenfoto’s zeggen dat een kind gezond is.

Daarom ben ik overgestapt naar kinderpsychiatrie en nu help ik kinderen en jongeren die door allerlei klachten in hun leven zijn vastgelopen. Ik maak hun wereld begrijpelijk, of ik zoek samen met de jonge patiënten en hun omgeving uit waarom ze hun leven niet kunnen leiden zoals ze dat willen. Soms is er angst waardoor ze niet meer naar buiten durven, of zijn er stemmen in het hoofd zodat ze niet kunnen opletten in de klas. Ik kan ze daarmee helpen.