Ik ben huisarts geworden omdat ik zo heel afwisselend werk met mensen kan doen. Vooral voor kwetsbare doelgroepen kan je echt wat extra betekenen, zoals laaggeletterden, vluchtelingen, migranten en ouderen.

Voor mij blijft het meest bijzonder iemand te begeleiden naar het einde. Een oudere patiënte zei bijvoorbeeld bij haar einde tegen mij als jonge huisarts: “Als je eens twijfelt denk dan Boontje: Ik ben trots op je”. Dat is fijn en blijft je bij.

Het leukste is dat mijn werkdag omvliegt. Ik spreek veel mensen met uiteenlopende vragen, verhalen en problemen. De ene keer praat ik met iemand, een volgende keer moet ik snijden of prikken. Daardoor verveelt het werk nooit. Als je als geneeskundestudent twijfelt of je ook huisarts wil worden, zou ik je graag eens een dagje meenemen om te laten zien hoe leuk en interessant dit werk is.