Ik begeleid zes mensen met dementie die samen in één huisje wonen de dag door. Dagelijkse dingen zoals wakker maken, wassen, eten en drinken, de afwas. Maar ook samen de tuin aanvegen. Alles wat bij het huishouden hoort.

Het is mooi om contact te kunnen maken met mensen. Als je dingen niet meer goed weet, is voelen het enige wat je nog kan. Op die manier contact maken, zorgen dat zij zich gezien en gehoord voelen, dat vind ik belangrijk en ik merk dat ik daar goed in ben.

Ik kan heel veel situaties noemen waar ik blij van werd. Nog niet zo lang geleden ging ik met een bewoonster zitten en nam ik de tijd om haar nagels te doen. We zaten bijna een uur samen. Toen vroeg ze: hoe heet je? Ik noemde mijn naam en ze zei: ik kan dat niet onthouden. Ze besefte echt al dat ze dingen vergat. Een uur later was ik aan het koken en zij zat achter mij, en toen riep ze mijn naam. En ’s avonds toen ik haar naar bed bracht wist ze hem nog steeds. Dat vind ik heel bijzonder, dat ik iets in haar had losgemaakt waardoor ze mijn naam wel onthield.