Vanuit de media kennen we allemaal de extreme verhalen over mensen op een gesloten psychiatrische afdeling, maar dat klopt niet altijd. Mijn werk is echt niet één en al ellende. Heel vaak zijn de patiënten net als jij en ik. Zelfs de mensen die veel agressiviteit laten zien, kunnen lief zijn voor anderen.

Als begeleider zorg ik voor een dagelijks ritme: ik maak ze wakker, help met opstaan, geef medicijnen en ontbijten. Ik had op de middelbare school al interesse voor psychiatrie, dus na mijn opleiding SPH ben ik mij daarin gaan specialiseren. Mijn interesse heeft vermoedelijk te maken met het mysterie dat hangt rondom psychische problemen. Ik ben heel geïnteresseerd in de werking van het brein, waar klachten vandaan komen en hoe je ermee kunt omgaan.

Toch is het werk niet heel theoretisch, je doet heel veel vanuit je gevoel omdat elke patiënt anders is. Ik probeer altijd op gelijkwaardig niveau te communiceren en oprecht contact met iemand te maken. Samen proberen we een manier te vinden om met de klachten om te gaan. Als dat lukt, doen we samen echt wel even een high five.

Het gaat niet altijd goed; ik zorg ook voor het signaleren van crisismomenten. Soms zie je de spanning al opbouwen en kun je de escalatie op tijd voorkomen. Dat is soms pittig want dan moet je stevig optreden. Gelukkig sta ik er nooit alleen voor.