Ik wist al jong dat ik de zorg in wilde, maar ik ontkende het. Jongens die de zorg in willen, daar heerst een taboe op. Ik durfde er pas op de middelbare school voor uit te komen. Dat taboe moet de wereld uit. Alleen al omdat ze zich niets aantrekken van de vooroordelen, zijn mannen die in de zorg werken stoer.

In de zorg kun je mensen helpen in de meest kwetsbare periode van hun leven. Het is hard werken, maar je krijgt ook veel waardering.

Mijn ouders hebben een zorgbedrijf. Er wonen 16 mensen met geheugenproblemen bij ons. Onder hen een vrouw van wie de man overleed. Zij had een vorm van dementie, waardoor de dood van haar man lastig was om te begrijpen. Dat ik haar kon steunen, vond ik heel mooi. Er zijn ook mensen die beginnen met dementeren, die zijn vaak emotioneel omdat ze heel goed begrijpen wat hen overkomt. Het is prachtig om hen te kunnen helpen.

Welke richting ik precies op wil, weet ik nog niet. Het lijkt me mooi om het bedrijf over te nemen, maar de psychiatrie trekt me ook. Misschien de verslavingszorg of de tbs. De opleiding is heel breed, alles is nog mogelijk.