De opleiding die ik doe, is gericht op de acute zorg: ambulance, spoedeisende hulp, anesthesie. Verpleegkundigen worden heel breed opgeleid. Wij leren vooral om na te denken over wat iemand heeft, waarom diegene bepaalde klachten heeft, en daarnaar te handelen.

Mijn droom is om op de ambulance te werken. Daar loop ik nu ook stage. Ik hou van presteren, scherp zijn als dat moet. Je weet nooit wanneer de pieper afgaat, maar als dat gebeurt, dan moet je er vol voor gaan. Sommige dagen zijn we de hele dag in de weer met allerlei ritten, en soms is het dagen achter elkaar rustig.

Laatst belden kinderen ons: een van hun vriendjes had zijn hoofd gestoten. Er was niets aan de hand, gewoon een bult. Maar ik begrijp dat het voor zo’n kind heel spannend is dat wij komen. Dan benader ik het heel rustig en stel ik het gerust.

Een andere keer moest ik iemand reanimeren. Twee minuten. Daarna kwam de patiënt steeds meer bij kennis. We hebben hem goed kunnen afleveren bij het ziekenhuis en de kans is groot dat hij herstelt. Toen dacht ik: we hebben gewoon een leven gered. Hier doe ik het voor.