Mijn dag is helemaal goed als een cliënt zegt: “Tommy, je bent het zonnetje in huis!”. Ondanks hun ziekte hoop ik toch een soort lichtbaken voor ze te zijn.

We kunnen niet alles genezen, maar wel bijsturen en hun ziekte zo dragelijk mogelijk maken. We kijken naar de mogelijkheden van de psychiatrische patiënten en dat vergroten we uit. Zodat ze zich weer enigszins thuis voelen in de samenleving.

Als verpleegkundige begeleid ik oudere mensen met een psychiatrische aandoening. Ik ondersteun ze in hun dagelijkse leven. Werken met ouderen heeft me altijd aangesproken. Vanwege de leuke gesprekken die ik met de mensen heb. En de mooie dingen die je kunt bereiken, al is het soms maar klein. Ik heb een cliënt die mij in het begin alleen maar afblafte. Na verloop van tijd hebben we die muur die ze om zich heen had gebouwd, steen voor steen afgebroken. Nu maken we zelfs vaak grapjes met elkaar.

Werken in de zorg is geven, maar er heel veel voor terug krijgen. Zorgen doe ik met mijn hart. Al heeft iemand een ziekte, iedereen wil zich mens voelen. Mijn uitgangspunt is: stel dat dit mij was overkomen, hoe zou ik willen dat er voor mij gezorgd wordt?