Soms kan een gezin met jonge kinderen een klein steuntje in de rug gebruiken. Bijvoorbeeld als een kind gepest wordt en geen vriendjes heeft, of als een moeder met drie kleine kinderen er even door heen zit. Door zo’n gezin even te helpen, voorkom je dat de problemen zich opstapelen.
Als Coördinator gezinsondersteuning kan ik voor dat steuntje in de rug zorgen. Afhankelijk van hun wens en behoefte, koppel ik stagiaires - vaak studenten Pedagogiek - en vrijwilligers aan een gezin.
We doen veel met Spel aan Huis, een landelijke methodiek om kinderen thuis te ondersteunen. Bij Spel aan Huis gaat een van onze studenten Pedagogiek met een tas vol speelgoed op bezoek bij het gezin. Door te spelen met het kind - lego, blokken, klei, knutselen, voorlezen - ontlasten we de ouders en laten we zien hoe je een kind kunt prikkelen en stimuleren in zijn ontwikkeling.
Dit werk heeft iets puurs. Omdat je met kinderen werkt. Maar ook omdat je telkens weer over de drempel in een nieuwe wereld stapt en verbinding maakt met mensen. Er zijn wel eens gezinnen die ik na verloop van tijd terugzie. Dan zegt een moeder: “Ik vond het zo fijn hoe jullie mijn oudste kind hebben geholpen. Kunnen jullie ook mijn jongste helpen?” Soms is een kleine tip, of een bezoekje al voldoende. Het geeft voldoening te weten dat gezinnen als deze even onze steun hebben gehad, en daardoor niet zwaardere hulpverlening nodig hebben gehad.