Ik werk sinds vier jaar in de zorg. Ik heb alles in kleine stapjes gedaan: na mijn middelbare school deed ik de opleiding voor Verzorgende IG. Daarna ging ik door voor MBO-verpleegkundige. Nu ben ik bijna klaar met HBO-V.

Op dit moment werk ik op de revalidatie van een verpleeghuis. Hier ben ik blijven ‘hangen’ na mijn stage, omdat ik het er ontzettend naar mijn zin heb. Aan de ene kant omdat je met patiënten werkt die echt een doel - hun herstel - voor ogen hebben. Aan de andere kant omdat je medisch gezien zoveel verschillende ziektebeelden voorbij ziet komen. De ene patiënt moet revalideren van een zware operatie, de ander van een beroerte. Weer een ander is ernstig ziek geweest.

Als verpleegkundige ben je altijd heel goed aan het kijken naar de persoon en wat iemand aankan. Ik heb pas met een patiënt gewerkt die een zware hersenbloeding had gehad. Hij was wat jonger dan de andere patiënten, 60 jaar, en altijd een heel zelfstandige, actieve man geweest. Nu kwam hij binnen en kon niks, maar na een paar weken zette hij zijn eerste stappen. “Martha! Wil je dit alsjeblieft even filmen! Voor mijn vrouw!” Ik vond dat echt ontroerend. Samen schuifelden we over de gang, hij aan mijn ene hand en ik filmde alles met mijn telefoon in de andere hand. ’s Middags kwam zijn vrouw op bezoek en keken we samen naar het filmpje. Dat soort momenten blijven je wel bij, hoor.