Na mijn studie vond ik een baan in een verpleeghuis. Daar werkte ik niet in de zorg, maar achter de schermen op de facilitaire afdeling. Het contact met de mensen vond ik echter veel leuker, dus besloot ik de opleiding SPH te gaan volgen. Nu ben ik activiteitenbegeleider voor mensen met de hersenziekte van Korsakov.

Door hun alcoholverleden zijn veel mensen een hoop kwijt geraakt. Soms hebben ze ook maar weinig contact met familie. Er is dus veel eenzaamheid. Als ik er ben, dan reageren ze altijd zo blij. Het alternatief is dat ze een hele dag niks doen en naar de muur zitten te staren. Nu zijn we de hele ochtend aan het schilderen, of tekenen, of iets anders wat ze leuk vinden om te doen.

Met een meneer had ik echt een klik. Hij was vroeger gitarist in een band. Zelf houd ik ook heel erg van muziek. Als hij een onrustige dag had, dan zette ik wat muziek op: meestal rock, of country. Dan ging ik naast hem zitten, en je zag hem rustig worden. Je weet niet wat er in hun hoofden omgaat, maar als ik zulke kleine dingen voor iemand kan doen, dan geeft dat gewoon een goed gevoel.