Mijn oma, moeder en zus werken allemaal in de zorg. Als klein meisje was ik al aan het oefenen met alle spullen van mijn moeder en wist ik; dit wil ik ook. Toen mijn zus drie jaar lang in het ziekenhuis lag, zag ik hoeveel steun ze kreeg van de verpleegkundigen. Artsen behandelen je, maar je krijgt alles wat je nodig hebt van de verpleging.

Inmiddels zit ik in het derde jaar van mijn opleiding en gaat het ook weer goed met mijn zus. Met al die familieleden in de zorg gaat het op verjaardagen bij ons heel vaak over urine en braaksel. Iedereen die ernaast zit denkt; ‘Gatver, waar hebben ze het over?’, maar voor ons is het heel normaal.

Ik merk dat ik mensen echt tot steun kan zijn. Op dit moment loop ik in de ouderenzorg stage. De bewoners zijn vaak eenzaam. Op de momenten dat we contact met ze hebben, zoals tijdens het wassen en aankleden, vertellen ze vaak prachtige verhalen over vroeger. Veel mensen willen heel graag hun levenservaring delen, je hoeft er alleen maar naar te vragen. Het is fijn om er op die manier voor ze te kunnen zijn.