Laatst vroeg een bewoonster aan mij: “Zuster, waarom werk jij hier?” Ik antwoordde: “Wat denk je?” Ze lachte, en ik zei: “Dáár doe ik het voor.” Ik wil mensen plezier geven in de laatste jaren van hun leven. Ik zorg voor de praktische dingen, maar ga ook even naast ze zitten om te kletsen.

Ik wil mensen al mijn aandacht en respect geven. Zelfs als iemand tien keer hetzelfde vertelt, blijf ik luisteren. Daardoor voelen mensen zich senang en veilig.

Twee jaar geleden kwam ik voor het eerst bij mijn huidige werkgever. Niet om te solliciteren, maar omdat mijn vader naar dit huis verhuisde. Er stond een vacature voor een woon-zorgbegeleider open en ik besloot te solliciteren. Ik kreeg de baan en heb het inmiddels zoveel naar mijn zin dat ik door wil groeien.

Dit huis is speciaal voor mensen met een Indische achtergrond. Daarom is het fijn dat ik door mijn Molukse roots de taal een beetje spreek en begrijp wat ze bedoelen. Die herkenning zorgt ervoor dat mensen helemaal op kunnen bloeien. Mijn vader deed dat ook. Helaas is hij inmiddels overleden, want hij was echt de grappenmaker van het huis.