Ik word heel wars van de uitspraak: ‘Dat kan jij niet’. Als iemand een geamputeerde arm of been heeft zeggen mensen vaak: ‘Ach laat dat toch aan een ander over’. Dat is helemaal niet nodig; mensen willen en kunnen vaak veel meer dan ze zelf denken.

Op de revalidatieafdeling werk ik samen met revalidanten aan het vinden van oplossingen voor hun beperkingen. Zo had ik eens een meneer wiens arm en been waren geamputeerd. Daarnaast was hij ook doof aan een oor en blind. Hij wilde graag weer fietsen op een tandem, wandklimmen en pianospelen. Tijdens het oefenen op de fiets trapte hij zo hard dat ik hem soms amper kon bijhouden. Deze meneer heeft intussen al zijn doelen behaald, behalve het wandklimmen. Dat heeft hij gewoon nog niet geprobeerd.

Ik denk altijd: ‘Wat zou ik willen als mijn arm eraf gehaald wordt? Wat zou er met mij gebeuren als je je hobby’s niet meer uit kunt oefenen?’ Het is voor mij de kunst om mensen te helpen om de regie over hun eigen leven weer in handen te krijgen, het liefst zonder hulpmiddelen.