Ik ben vader van drie kinderen. Ik moet er niet aan denken dat ik ze niet zelf kan opvoeden of ze niet bij mij kunnen wonen. Dat is afschuwelijk. Maar die gedachte mag me er niet van weerhouden om beslissingen te nemen die nodig zijn voor het kind.

Als we nu goed voor een kind zorgen, dan wordt dat kind iemand die zelfstandig aan de maatschappij kan deelnemen. Iemand die weer iets kan betekenen voor anderen.

Ik zal wel altijd proberen om de biologische ouders erbij te houden.

Dat is soms lastig, want zij hebben niet altijd een goede invloed op het kind. Toch is het voor een kind heel belangrijk om zijn ouders in zijn leven te hebben. Biologische ouders zijn niet altijd blij met ons, ze zien ons als onderdeel van het systeem dat hun kind van hen heeft afgepakt. Maar als het lukt om in contact te blijven en ervoor te zorgen dat de ouders vertrouwen hebben in het pleeggezin, dat ze blij zijn met waar hun kind woont, dan is dat het mooiste wat je een kind kan geven.