Er was laatst een bewoner die onrustig was en schreeuwde. Ik zei tegen onze stagiair: “Ga maar naast hem zitten en houd zijn hand vast”. Hij werd meteen rustig. Na 20 minuten vroeg ze mij: “Moet ik nu niet aan het werk?" Ik zei tegen haar: “Kind, je hebt de afgelopen 20 minuten heel hard gewerkt!”. Na haar stage kwam ze naar me toe. “Jij hebt mij geleerd wat mijn werk inhoudt”, zei ze. Ik was ontroerd, en ik dacht: “Dat is waar zorg om draait”.

Mijn belangrijkste doel is mensen zich thuis te laten voelen. Als dat lukt, dan zijn ze gelukkig, eten en drinken ze goed en dwalen ze minder. Op die manier zorg ik ervoor dat ze een fijn leven hebben, ook al wonen ze niet meer thuis. Niemand ‘zit' in een verzorgingstehuis. Zitten doe je maar in de gevangenis. Ik hoop echt dat mensen hun tijd hier als ‘wonen’ ervaren.