Ik ben Astrid en werk als coach belevingsgerichte zorg bij een aantal zorgcentra. In 1984 werd mijn oma opgenomen in een verpleeghuis. De cliënten, het personeel, de warme sfeer en de gezelligheid spraken me als kind heel erg aan. Als ik bij oma op bezoek ging, had ik een gevoel van thuis zijn. Dat was voor mij de reden om in de zorg te gaan werken. In 1988 ben ik begonnen met de opleiding ziekenverzorgende. In die tijd heb ik mensen met diepe dementie vaak eten gegeven via een spuitje. Een andere manier was in die tijd niet mogelijk. Ik was geduldig en het voelde goed dat ik iets voor hen kon betekenen.

Ik bleef erover nadenken hoe ik deze cliënten zover kon krijgen dat ze zelf gingen eten. Een aantal jaren later kreeg ik de kans om een ‘snoezelproject’ op te starten. Snoezelen is een vorm van zintuigactivering. Doel van het project was om te bekijken hoe contact gelegd kon worden met cliënten met diepe dementie. We merkten dat snoezelen in de meeste gevallen een goed hulpmiddel was. Bij een van onze cliënten konden we een beetje contact krijgen tijdens een snoezelbad-moment. We boden haar tijdens het snoezelen eten aan en tot ieders verbazing begon ze zelfstandig te eten. Niet de ideale plek om te eten, maar dat het überhaupt mogelijk was vonden we veel belangrijker. We boekten nog meer mooie resultaten en hebben dit project doorgezet. Zo was er een mevrouw die in de nacht altijd onrustig was. De familie vertelde dat ze in een Jappenkamp had gezeten en thuis altijd met een pistool onder haar kussen sliep. Alleen dan voelde ze zich veilig tijdens de nacht. We hebben een waterpistool gekocht en dit onder haar kussen gelegd. Vanaf toen sliep ze als een roos.

Als coach belevingsgerichte zorg werk ik vanuit de psychosociale vakgroep en wordt ingezet in de breedste zin van het woord. Stel een cliënt ligt in een krampachtige houding en het is van belang dat een aantal spieren ontspannen, dan kijk ik hoe het lichaam zonder corrigeren tot ontspanning komt. Dat is vaak maatwerk. Zacht schommelen, rustig praten, ontspanningsmuziek of een geurtje kan hierbij helpen. Iedere cliënt is anders, dus het is van groot belang om gedrag goed te observeren, te luisteren en kennis te hebben van het verleden van een cliënt. Wat was belangrijk in diens leven, welk beroep had de cliënt, welke hobby’s enzovoorts. Stelregel bij belevingsgerichte zorg is dat de cliënt zich niet hoeft aan te passen aan de verzorgenden, maar dat de verzorgenden zich aanpassen aan de cliënt.

Werken in de zorg is zoveel meer dan zorgen alleen. Het is werken met liefde, hoop en betrokkenheid.

Werken in de zorg is zorgen voor het welzijn van de cliënten, met geduld, kracht en tederheid. Werken in de zorg is voor mij het mooiste wat bestaat.

Als ik ook maar een klein steentje bij kan dragen aan het welzijn van onze cliënten, ben ik al tevreden.