Als maatschappelijk werker ondersteun je mensen met een psychiatrische kwetsbaarheid. Deze ondersteuning is praktisch, en ook heel breed. Je helpt cliënten bijvoorbeeld bij het vinden van huisvesting, het overzicht houden op de financiën en administratie of bij het vinden en onderhouden van een sociaal netwerk.

Oorspronkelijk ben ik opgeleid tot timmerman. Mijn eerste baan was als houtbewerker in de activiteitenbegeleiding voor verstandelijk gehandicapten. Later werd ik begeleider in de dak- en thuislozenopvang en deed ik de opleiding voor maatschappelijk werker.

De kwetsbaarheid van de mensen met wie ik werkte, trof mij vanaf het begin. Ik had het gevoel dat ik echt wat kan betekenen voor hen, zodat ze ook mee kunnen doen in onze samenleving. Dat is nog steeds mijn motivatie om dit werk te doen.

Het geeft je ook veel energie als je iets voor elkaar krijgt. Dat hoeven geen grote dingen te zijn.

Zo heb ik een mevrouw geholpen met een stukje van haar belastingaangifte. Een heel klein stapje, maar voor haar heel groot, omdat zij er zo tegenop zag. Je ziet gewoon dat er een last van haar schouders valt. En ik begeleid zo ook een mevrouw met het op orde brengen van haar administratie. Ook toen ze tijdelijk was opgenomen in een kliniek, hebben we de wekelijkse bezoekjes en structuur doorgezet. Van de verpleegkundige kreeg ik terug dat ze het zo fijn vond dat ik elke week langs kwam.

Als maatschappelijk werker heb je een ander soort contact met mensen: je wordt toch minder als ‘zorg’ gezien. Je bent geen bedreiging, je staat daar niet voor de deur met pillen of iets anders dat ‘moet’. Daardoor zie je mensen ontspannen. De humor komt weer terug. Ze krijgen ruimte om zich minder patiënt, en meer mens te voelen.