Dementerende ouderen zijn altijd echt; door hun ziekte kunnen ze niet liegen. Je ziet het echte karakter van de mensen en dat is prachtig. Voor mij zijn de zorgvragers als familie en zo behandel ik ze ook. Dat betekent ook dat we onszelf elke keer weer moeten laten zien: onze professionaliteit, warmte en betrokkenheid.

Vanmorgen werd ik bij binnenkomst door een zorgdrager begroet met: ‘Heb je een leuke vakantie gehad?’ Die mevrouw herkende me niet, al wist ze wel wie ik was. Ik heb haar een mooi verhaal verteld over mijn vakantie bij mijn ouders in Turkije. Eigenlijk was die vakantie al even geleden, want ik werkte gisteren gewoon. Dat heb ik haar niet verteld. Ze kan er niks aan doen, ik vind het juist wel mooi dat ze me herkende en die vraag stelde.

Eigenlijk ben ik bouwkundigtechnicus als teamleider. Zestien jaar geleden verhuisde ik naar Nederland met mijn vrouw omdat ze heimwee had. Na een paar maanden in de bouwsector kwam ik erachter dat het hier niet bij mij paste. Door vrijwilligerswerk met dementerende ouderen zag ik dat dit werk wel precies bij mijn karakter past. Ik wil mensen helpen en het is een heel dankbaar beroep. Vandaar dat ik me heb laten omscholen.

Zorg moet echt je ding zijn, het moet uit je hart komen. De mensen die ik verzorg hebben hun hele leven hard gewerkt, de oorlog meegemaakt en het land weer opnieuw opgebouwd. Ik wil ze met respect behandelen want dat verdienen ze. Ik ben hun armen, handen en hersenen. Zonder ons redden ze het niet, we zijn hun alles.