Als verpleegkundig specialist in een verslavingskliniek ondersteun ik mensen die willen herstellen van hun verslaving, zodat ze een kans hebben op een leven zonder alcohol en drugs.

Herstellen doe je niet ‘even’. Het is een lang traject, met pieken en dalen. Ik had eens een patiënt op mijn afdeling, die aan origami deed. Van een eenvoudig papiertje maakte hij prachtige kraanvogels. Hij probeerde het mij te leren, maar ik vond het maar lastig. Ik maakte steeds fouten. Er zaten vouwen in het papiertje waar ze niet thuis hoorden. Maar na verloop van tijd kreeg ik er meer handigheid in, en uiteindelijk werd het toch een mooie kraanvogel. Misschien niet perfect, maar het was me toch gelukt. Ik zag er een mooie metafoor in voor het proces waar de meneer zelf doorheen ging.

Bij psychiatrie en verslaving denken veel mensen aan daklozen die op een bankje in een park zitten. Dat zijn gekken. Terwijl er genoeg verslaafden zijn die er ‘normaal’ uitzien, een baan en een gezin hebben, maar toch kampen met verslavingsproblemen. Mensen die verslaafd zijn en willen herstellen, gaan gebukt onder stigmatisering.

Door een verslaving raak je veel kwijt, vooral jezelf. Zonder dat middel heb je geen zelfvertrouwen; je bent ervan afhankelijk. Detoxen en medicatie is een begin van herstel, maar het belangrijkste moet in je hoofd gebeuren. Dat kunnen ze uiteindelijk alleen zelf.

Als verpleegkundige probeer ik mensen het vertrouwen te geven dat het mogelijk is.