Ik heb de opleiding HBO-V gedaan, maar heb zelf ook persoonlijke ervaring in de psychiatrie. Deze ervaring zet ik in ten behoeve van het herstel van mensen met een psychiatrische aandoening. Cliënten kunnen bij mij met vragen terecht, of we voeren gesprekken waarbij ze hun verhaal kwijt kunnen. Soms bemiddel ik ook tussen de cliënt en de behandelaar.

Als ervaringswerker maak je ruimte voor herstel. In de praktijk houdt dit in dat mensen bij mij vooral hun verhaal kwijt kunnen: wat is hen overkomen, hoe hebben zij hun behandeling ervaren? Of hun psychose? Soms zijn mensen gedwongen opgenomen geweest, soms hebben ze een conflict gehad met een behandelaar. Ook daar kunnen ze over vertellen. In onze gesprekken voelen mensen zich begrepen, omdat ik het zelf ook heb meegemaakt. Daardoor kijken mensen anders naar mij dan naar een behandelaar.

Ik doe individuele gesprekken, maar ook cursussen, waarin mensen bedenken wat ze willen in hun leven. Iemand kan bijvoorbeeld tot de conclusie komen dat hij minder afhankelijk wil zijn van de psychiatrie. Een ander wil met kleine dingen de draad oppakken, een concreet doel, zoals medicijnen verminderen. Ik heb bijvoorbeeld een mevrouw begeleid die graag wilde afvallen en zichzelf na 16 jaar opnieuw heeft leren fietsen. In plaats van een kleine actieradius rondom haar huis durft ze nu verder te kijken en alleen op stap te gaan. Eerst reisde ze alleen in Leiden, en nu durft ze het verder aan. Als ze dat vol trots zit te vertellen, dan voel ik mij ook trots. Trots op haar, en trots op dat ik iets beteken voor haar.

In de toekomst zou ik me sterk willen maken voor nog meer vormen en activiteiten van herstel van psychiatrische aandoeningen. En voor de-stigmatisering van de psychiatrie. Het zou herstel ten goede komen als er minder stigma rust op geestelijke gezondheidszorg.