Voordat ik naar de zorg switchte, was ik beroepsmilitair. Veel mensen vonden deze overstap vreemd, maar voor mij was dat helemaal niet het geval. Ook bij Defensie zorg je voor elkaar, dat was ik dus al gewend. Deze baan bleek voor mij een schot in de roos.

Inmiddels ben ik zeven dagen per week bezig met de zorg; ik werk fulltime als docent Verpleegkunde en werk daarnaast ook als verpleegkundige op onder andere de ambulance en festivals. Ik krijg enorm veel energie als ik iets voor iemand kan betekenen.

Laatst werkte ik bijvoorbeeld op de ambulance. We moesten een vrouw ophalen met uitgezaaide borstkanker en naar een hospice brengen. Ik checkte de leeftijd nog even bij de meldkamer: 29 jaar, klopt dat echt? Het klopte. Toen we aankwamen zat ze samen met haar vriend en twee kleine kinderen te wachten. De volgende tien minuten waren heel intens. We hebben samen gelachen, gehuild en serieus gepraat. Op zo’n moment gebeurt dat allemaal.

Als je in de zorg werkt, ben je niet alleen maar bezig met praktische handelingen. Deze sector draait vooral om de mens zelf, met al hun gevoelens en verhalen. Dat probeer ik ook mijn studenten mee te geven.