Toen ik een jaar of 14 was, had ik een vriendje dat in de jeugdzorg terechtkwam. Dat heeft me getriggerd om dit werk te willen doen. ‘Sluit hem maar op, hij is vervelend’, was het idee. Dat vind ik niet de juiste manier. Veel van onze cliënten hebben vroeger hetzelfde meegemaakt. Door ze op te sluiten, had in elk geval niemand last van hen. Maar mijn vriendje had niet alleen die vervelende kant, hij had ook hele leuke kanten. Dat geldt ook voor de mensen die hier zitten.

Op de afdeling waar ik werk zitten mensen die heel agressief kunnen zijn. Voor hen kon nergens een passende plek worden gevonden, daarom werden ze altijd een beetje weggestopt. Op deze nieuwe afdeling proberen wij hen een menswaardig leven te geven. Wat ze ook doen, ze hoeven niet weg. Dit is hun huis.

Mensen kunnen er vaak zelf niets aan doen dat ze zich zo gedragen. Dat komt door hun omgeving, hun opvoeding, een afwijking… Waarom zou ik ze niet willen helpen? Ik vind het een hele mooie kans om dat te doen. Als het lukt om hen een leuk bestaan te geven, geeft dat een goed gevoel