Ik help mensen in het vinden van werk of een dagbesteding. De ene keer doe ik dat voor mensen die willen re-integreren, de andere keer voor iemand die in de Wajong zit. Al mijn cliënten hebben een kwetsbaarheid en hebben te maken gehad met begeleiding in de GGZ.

Toch is dat niet waar ik naar kijk. Eigenlijk wil ik helemaal niet weten wat voor diagnose ze hebben. Ik ben geïnteresseerd in hen als mens. Dus als een cliënt bij mij aan tafel komt zitten, vraag ik altijd: “waar word je blij van?” Het maakt niet uit wat het is. Al is het je hobby. Je wil namelijk werk vinden dat je echt leuk vindt, en dat je om die reden ook kunt volhouden.

Zo begeleid ik een jongen die lang thuis had gezeten. Hij kwam tot niks, wist ook niet wat hij wilde. In plaats van vacatures zoeken en sollicitatiebrieven schrijven, zijn we op pad gegaan om te ontdekken wat hij leuk vond. Bij een computerwinkel zijn we naar binnengestapt en hebben even met de manager gekletst. Uiteindelijk heeft hij daar een periode gewerkt. Een vaste baan heeft hij nog niet, maar hij heeft wel een positieve werkervaring gehad. Daar gaat het om. Het was net dat duwtje in de goede richting. Nu krijgt hij langzaamaan het vertrouwen dat hij wél iets kan.