De mensen die ik in mijn dagelijkse werk leer kennen zijn ontzettend divers. Van 18+ tot een jaar of 70. Ik werk op een afdeling voor mensen met psychiatrische klachten, verslaving en licht verstandelijke beperking. Dit is best een complexe doelgroep.

Regelmatig zie je in het begin veel weerstand, ze willen er niet zijn. Als ik dan uiteindelijk toch een mooi gesprek met ze kan hebben en hoor dat ze open met me zijn over al die heftige gebeurtenissen, dan raakt mij dat. Cliënten hebben vaak de hoop opgegeven. Ze hebben het gevoel dat ze niet meer uit een negatieve cirkel kunnen komen. Door met ze in gesprek te gaan over wat hen kracht geeft of iets waarvoor ze toch willen vechten doorbreken we dit proces.

En als je dan kleine stapjes weet te maken, kom ik thuis met een voldaan gevoel. Ik kijk waar iemand behoefte aan heeft en hoe ik hierin kan ondersteunen. Ook zet ik in op de eigen kracht en communiceer met eerlijkheid als ik zie dat het wat minder goed of juist beter gaat. Ondanks de vele gebeurtenissen en/of hechtingsproblemen brengen de mensen veel humor met zich mee. Een eigen levensvisie en eigenaardigheden, maar ook zorg richting ons als hulpverlener. Soms ontvang ik ineens een knuffel, word ik bedankt of geven cliënten aan dat ze me hebben gemist. Iedere dag is anders.

Bij mij op de werkvloer mag ik een team van ongeveer 30 collega’s coördineren. We werken met elkaar nauw samen. Ook delen we emoties met elkaar. Dit maakt het werk ook zo bijzonder!