Ik ben Monique en werk als verpleegkundig specialist bij het transmuraal palliatief advies team. Men spreekt van palliatieve zorg als geen genezing meer mogelijk is. De zorg die dan geboden wordt heeft tot doel: streven naar kwaliteit van leven maar ook van zorg en sterven. Deze zorg is niet alleen gericht op de patiënt maar de familie/naasten worden hierin ook meegenomen. Naast ondersteuning en begeleiding adviseren wij als er sprake is van pijnklachten of andere klachten zoals bijvoorbeeld misselijkheid, braken en angst. Wij geven advies aan artsen over palliatieve sedatie en kunnen adviseren bij vragen over euthanasie. Wij zien de patiënten als ze opgenomen liggen maar ook poliklinisch en indien nodig thuis.

Ik heb de mooiste baan die er is. Ik mag met patiënten ‘meelopen’ in het laatste stukje van hun leven. Natuurlijk is verdriet hier onlosmakelijk mee verbonden, maar dankzij tijdig inschakelen van ons team kan lijden tot een minimum beperkt en vaak helemaal voorkomen worden. De patiënt kan op een waardige manier sterven en vaak op de plek van voorkeur.

In deze levensfase geven mensen zichzelf meer bloot en maken mij deelgenoot van hun leven, wensen, successen, liefdes, verdriet en angsten. Het is zo bijzonder dat ik hierin meegenomen wordt.

Ik ben trots op mijn werk. Ik neem regelmatig patiënten ‘mee naar huis’. Dat kan niet anders als je betrokken zorg levert. Dit past bij de manier waarop ik mijn werk al ruim 35 jaar heb gedaan en graag wil blijven doen.

Mijn werkgever biedt mij de mogelijkheid om de studie Palliative Medicine for Health Care Professionals (MSc) te volgen aan Cardiff University. Ik wil mijzelf blijven ontwikkelen en uitdagen om de beste patiëntenzorg te leveren. In Nederland is deze opleiding alleen toegankelijk voor artsen, vandaar dat ik uitwijk naar Engeland. De opleiding is pittig en vraagt veel investering van mezelf. Uiteindelijk plukken onze patiënten, ons team en ikzelf hier de vruchten van.