Inmiddels werk ik 11 jaar als jongerenwerker. Er gebeurt altijd in de samenleving wel iets. Zo werd ik bijvoorbeeld tijdens een lange vergadermiddag gebeld omdat er een spanning was tussen twee groepen jongeren. Ik kende toevallig een van de leiders en ging erheen om met ze te praten. Als het uiteindelijk gelukt is om beide groepen tot rust te brengen, geeft me dat wel een kick.

In dit werk leg je in de beginsel contact met jongeren in hun vrije tijd. Je toont op een positieve manier interesse in ze en kijkt vanuit daar hoe je ze kunt helpen. Zo heb ik een tijd geleden een jongen geholpen die niet meer bij zijn ouders kon wonen. Hij logeerde een tijd lang bij vrienden, maar hun ouders waren er op een gegeven moment wel klaar mee. Uiteindelijk is hij op straat beland.

Wij hebben toen gezegd: ‘Joh, we kunnen je wel helpen’. Toch wilde hij het eerst zelf opknappen. Voor ons is het dan een kwestie van wachten. Je kunt iemand helpen, maar die moet dat dan wel zelf willen. Het belangrijkste is dat je er dan wel bent als hij het nodig heeft. Drie maanden later belde hij me op. “Bas, ik zit nu echt in de problemen, ik kan nu niet meer verder”, zei hij. Ik heb hem toen opgehaald. Uiteindelijk is hij in een gastgezin terecht gekomen en heeft hij een studie opgepakt. Inmiddels heeft hij die opleiding ook afgemaakt.

Tegenwoordig werk ik als meewerkend leidinggevende in een buurtteam. Ik breng mijn opgedane ervaring over aan collega’s en werk ik regelmatig mee in de uitvoering. Dat geeft een goed gevoel, want op deze manier kunnen we samen nog meer mensen helpen.