Twee maanden geleden ben ik bevallen van mijn vierde kind. Het is zo leuk om daar met de ouderen op mijn afdeling over te praten. Ondanks hun dementie weten ze vaak nog precies te vertellen hoe zij vroeger voor hun kinderen zorgden. Dat vind ik het fijne van mijn werk als woonbegeleider. Ik heb te maken met mensen die al zoveel hebben meegemaakt en gezien. Van al die levenservaring en wijsheid leer ik veel.

In mijn werk is geen enkele dag hetzelfde. Je werkt immers met mensen, en vanwege de dementie moet je inspelen op hoe zij die dag, op dat moment, in hun vel zitten. Daarom observeer ik goed hoe de mensen zich gedragen, wat voor blik ze in hun ogen hebben. Ik zie het als een mooie uitdaging om te onderzoeken waarom iemand onrustig is, en de oorzaak weg te nemen. Want het gaat er om dat ze een zo fijn mogelijke dag beleven.

Dit zijn ook zaken die ik met de familieleden bespreek. Ik vind het leuk om hen nauw te betrekken bij het leven in huis: zij kennen hun naaste en zijn of haar achtergrond immers goed. Ik vertel over ons leven hier, en laat ze zien wat we allemaal doen. Voor de familie is het fijn om daar meer over te weten, en om te weten wat zij kunnen doen.

Ik heb bijvoorbeeld een mevrouw op de afdeling, die regelmatig bezoek krijgt van haar familie. Dat is heel fijn, maar soms wordt het haar ook wel eens te veel. Zelf kan ze niet goed uitleggen wat er aan de hand is. Ik leg dan aan de familie uit dat ze bijvoorbeeld beter na het eten op bezoek kunnen komen, in plaats van tijdens het eten. Rust en een ontspannen omgeving, zonder te veel prikkels, zijn heel belangrijk. Zoiets is voor de familie gewoon fijn om te weten. Het is maar iets kleins, maar voor de bewoners heeft het grote impact.