Veel ouderen zijn eenzaam. Ik herken het gevoel. Ik ben op mijn 15de gevlucht uit Afghanistan, alleen. Nu werk ik in de ouderenzorg. Daar ligt mijn hart. Het geeft mij veel voldoening om met oudere mensen te werken en hen een leuke dag te bezorgen.

Mijn moeder woont nog in Afghanistan. Ik mis haar, ik zou er heel graag voor haar zijn, maar dat kan helaas niet. Dat vind ik moeilijk. Het is heel dubbel, want ik ben nu heel gelukkig in Nederland.

In de Afghaanse cultuur is het heel normaal om voor de ouderen te zorgen. Dat doe je gewoon. Vroeger zorgden wij ook altijd voor onze grootouders. Zelf vind ik het werken met oudere mensen ontzettend fijn. Dat komt vooral door het contact dat ik met ze heb, de aandacht die ik kan geven, het feit dat ik ze kan helpen, en dat ze zo dankbaar zijn met alles wat ik voor ze doe. Ik geef ze de dagelijkse zorg, praat met ze, luister naar hun verhalen, ga een stukje met ze lopen. Voor mij zijn het kleine dingen maar voor hen is het iets groots. Als ik zie dat ik iemand daarmee blij kan maken, dan voel ik veel voldoening.