Ik begeleid een meneer in ons verzorgingshuis wiens partner een dorp verderop woont. Toen hij nog met zijn scootmobiel kon rijden, bezocht hij haar vaak thuis. De laatste tijd kon dat niet meer. Zijn vrouw kan hem zelf ook niet meenemen. Daarom breng ik hem af en toe. Hoe fijn is het om af en toe naar huis te kunnen en op je eigen stoel te zitten?

Als persoonlijk begeleider heb ik veel gesprekken met mensen over wat ze leuk vinden. Daarnaast dienen bewoners wensen bij mij in. Zo was er eens iemand die graag een moederpoes met kittens wilde zien. Toen heb ik iemand geregeld wiens huis vol zat met kleine poesjes. Die mevrouw vond het fantastisch. Alhoewel veel bewoners vergeetachtig zijn, vergeten ze zulke ervaringen niet meer.

Het werk is niet altijd gemakkelijk hoor. Soms is het heel moeilijk om met iemand contact te krijgen. Als je dementerend bent, word je constant geconfronteerd met je onvermogen. Het moet verschrikkelijk zijn. Daarom blijf ik altijd zoeken naar mogelijkheden om mensen, ondanks alle problematiek, toch een fijn gevoel te geven.