Op mijn zestiende werd mijn opa heel erg ziek vanwege Parkinson. Om mijn oma te ondersteunen, hielp ik haar een paar dagen in de week met allerlei taken zoals eten geven. Op dat moment realiseerde ik me dat ik ook graag de zorg in wilde.

Inmiddels zit ik in het tweede jaar van mijn opleiding en blijkt dit werk nog mooier dan dat ik al dacht. Toen ik voor dit vak koos, dacht ik dat ik vooral bezig zou zijn met de dagelijkse handelingen als wassen en aankleden. Inmiddels weet ik dat ik dat ik bijvoorbeeld ook medicijnen mag geven en dat vind ik heel erg leuk.

We oefenen tijdens onze opleiding hele nuttige vaardigheden, waar ik ook in mijn privéleven wat aan heb. Zo leren we om beter te luisteren naar mensen en daarop te reageren. Vaak zeggen we tegen iemand die met een probleem zit: ‘Oh, ik snap je helemaal’. Maar je kunt iets niet snappen, als je het zelf niet hebt beleefd. Wij leren om door te vragen en niet zomaar conclusies te trekken. Op die manier kan ik niet alleen mijn cliënten, maar ook vriendinnen beter ondersteunen als zij hun verhaal kwijt willen.